لایه دوم اتریوم چیست و چه کاربردی دارد؟ (افزایش مقیاس پذیری Ethereum)

امروز قراره که در مورد اینکه لایه دوم اتریوم چیست؟ و چه کاربردی دارد؟ اطلاعاتی رو بهتون بدیم. اتریوم که دومین رمز ارز برتر دنیای کریپتوکارنسی هاست، مشکلات خاص خودش رو داره که با راهکار لایه دو اتریوم میتونن قابل حل باشن و خرید اتریوم رو با خیال راحتتری انجام بدین. با توجه به اهمیتی که استفاده از لایه دوم اتریوم تو بهبود کارکرد این پروژه داره، تصمیم گرفتیم این مسئله رو بهتون شرح بدیم و شما رو با این راه حل آشنا کنیم. همچنین تو این مقاله پروژه های لایه دوم اتریوم رو بهتون معرفی میکنیم و ارزهای مربوط به هر کدوم رو بهتون ارائه میدیم.

درسته که بلاک چین اتریوم پروژه بسیار کاربردی و مفیدیه ولی با مرور زمان ایرادات بسیار زیادی برای این پلتفرم بوجود اومد. بزرگترین مشکل پلتفرم و ارز Ethereum مقیاس پذیری پایین اونه. دلیل اصلی بوجود اومدن این مشکل، کاربرد زیاد و تعداد پروژه های متعددی بود که تو بستر بلاک چین اتریوم ساخته شدن. استفاده از لایه دوم اتریوم مقیاس پذیری اتریوم رو به میزان قابل توجهی افزایش میده. تو ادامه این مطلب با ما همراه باشین تا به طور کامل صفر تا صد لایه دو Ethereum رو بهتون توضیح بدیم. با استفاده از لایه دوم اتریوم میتونین تراکنش های مربوط به شبکه ERC20 رو با کمترین میزان کارمزد انجام بدین.

مشکلات شبکه بلاک چین

قبل از اینکه بخوایم به این موضوع بپردازیم که لایه دوم Ethereum چیست و چه کاربردی دارد؟ بهتره مقدمه ای رو درباره بوجود اومدن راهکار های لایه دوم بهتون ارائه بدیم. به همین خاطر باید نگاهی به نسل های اولیه بلاک چین و مشکلاتی که تو حوزه پردازش تراکنش ها داشتن، بندازیم. 

 تکنولوژی بلاک چین رو میتونیم به عنوان یکی از مهمترین اختراعات بشر بدونیم. این فناوری تا به الان تو حوزه های متعددی کاربرد داشته و تونسته جایگاه خوبی رو بدست بیاره. اما به مرور زمان و با افزایش استفاده از این شبکه، سرعت انجام تراکنش ها تو شبکه های بلاک چینی کاهش پیدا کرد. دلیل اصلی بوجود اومدن چنین مشکلاتی، مقیاس پذیری بسیار پایین این شبکه هاست. مقیاس پذیری به زبان ساده به معنی توان یه شبکه بلاک چینی تو پردازش تراکنش های تو مدت زمان مشخص است. وقتی میگیم که مقیاس پذیری یه شبکه پایینه یعنی تو اون بلاک چین، حجم بالایی از تراکنش ها تو یه مدت زمان کم قابل پردازش نیست.

بلاک چین بیت کوین که به عنوان اولین نسل از این فناوری هستش، در مقایسه با پلتفرم ویزا (Visa) که به عنوان بزرگترین سیستم پرداخت متمرکز شناخته میشه، کندتره. شبکه ویزا تو هر ثانیه 65 هزار تراکنش رو تایید و پردازش میکنه ولی بلاک چین بیت کوین تو همین مدت زمان فقط میتونه 7 تراکنش رو انجام بده. البته این روز ها به لطف خلاقیت هایی که تو طراحی بعضی از شبکه های بلاک چینی وجود داشته، میلیون ها تراکنش با استفاده از بلاک چین قابل پردازش شده. با این وجود پروژه هایی هم وجود دارن که با ارائه لایه دوم مقیاس پذیری پایین رو تا میزان قابل توجهی اصلاح کردن.

شاید برای شما هم سوال باشه که چرا شبکه های بلاک چینی تا این حد کند بودند؟ برای توضیح این مسئله باز هم از شبکه Bitcoin استفاده میکنیم. همونطور که میدونین تو بیت کوین برای پردازش تراکنش ها از یه سیستم غیر متمرکز استفاده شده. تو این سیستم برای تایید اعتبار هر تراکنش چند دقیقه زمان لازمه و اکثریت کاربر های شبکه باید اون تراکنش رو تایید کنن. در واقع همین خصوصیت عملکرد غیر متمرکز این شبکه رو امکان پذیر کرده. این موضوع در کنار مزایایی که داره، مشکلاتی رو هم برای کاربر هاش بوجود آورده که مقیاس پذیری یکی از اون هاست. راه حل های مقیاس پذیری بدون ایجاد هیچ تغییری تو بلوک ها و یا تغییر ظرفیت شبکه، این معضل رو برطرف میکنن. اهمیت اصلی استفاده از این روش اینه که تو تمرکز زدایی و امنیت شبکه اختلالی رو بوجود نمیاره.

راهکار لایه دوم چیست؟

تا به الان با یکی از بزرگترین مشکلاتی که تو شبکه های بلاک چینی وجود داره آشنا شدیم. اما چه راه حلی برای این معضل وجود داره؟ آیا بلاک چین ها همواره با مانعی به نام مقیاس پذیری مواجه میشن؟ البته که خیر. هر فناوری ای که بوجود میاد از همون روز اول کامل و همه چیز تمام نیست و به مرور زمان و با استفاده بیشتر از اون، مشکلاتش مشخص میشه. نکته مهم اینه که فناوری های جدید به مرور زمان ارتقا پیدا میکنن و برای بهبود خودشون تلاش کنن؛ در غیر اینصورت محکوم به شکست و خیلی زود از دور خارج میشن.

هر چه قدر که تعداد افرادی که از این شبکه استفاده میکنن و نفوذ این تکنولوژی تو حوزه های دیگه افزایش پیدا کنه، سرعت توسعه بلاک چین هم افزایش پیدا میکنه. یکی از راهکار های اصلی برای مقابله با محدودیت هایی که تو این فناوری وجود داره، راه اندازی و توسعه هر چه بیشتر لایه دوم بلاک چین هستش. برای اینکه توضیح بدیم راهکار لایه دوم اتریوم چیست و چه کاربردی دارد؟، باید لایه دوم رو بهتون شرح بدیم. لایه 2 مجموعه ای از راه کار های مختلفه که تو خارج از زنجیره بلاک چینی شبکه اصلی ما جریان دارن ولی مقیاس پذیری و کارایی شبکه ما رو به میزان قابل توجهی افزایش میدن.

مهمترین ویژگی این راهکار ها که تو همه ی اون ها به شکل مشترک وجود داره، اینه که بیشتر فرآیند و فعالیت های اون ها بیرون از زنحیره اصلی انجام میشه. همچنین تو همه ی این راهکار ها، برای اطمینان از این که شبکه ایمنی کافی رو داره، از شبکه های بدون مجوز استفاده شده. البته هدف نهایی همه ی راهکار های لایه دوم هم یکسانه و در تلاش هستن تا میزان سرعت، مقیاس پذیری و مصرف انرژی شبکه رو بهینه تر کنن.

استفاده از راهکار های لایه 2 میتونه حجم زیادی از بار روی شبکه که همون لایه اول است را به لایه ی دوم انتقال بده. اینطوری وظیفه حفظ امنیت شبکه به عهده لایه اول شبکه است و پردازش و تایید تراکنش ها تو لایه دوم انجام میشه. به عبارت دیگه امنیت بالای لایه اول در کنار مقیاس پذیری و سرعت بالای پردازش تراکنش ها تو لایه دوم قرار میگیره و بلاک چین مدنظر ما بهترین عملکرد رو از خودش به نمایش میذاره. 

فرق بین لایه اول و لایه دوم چیست؟

بین راهکار های لایه 1 و راهکار های لایه 2 تفاوت های عمده ای وجود داره که تو این قسمت از مقاله لایه دوم Ethereum چیست و چه کاربردی دارد؟ بهشون اشاره میکنیم.

راهکار های لایه اول که با عنوان آن چین (OnChain) شناخته میشن، تو زنجیره ی بلاک های یه شبکه پیاده میشن. از مهمترین راهکار های لایه 1 میتونیم شاردینگ (Sharding) و اثبات سهام (POS) رو بهتون معرفی کنیم. به عبارت ساده تر با راهکار لایه اول تغییراتی تو شبکه اتروم بوجود میاد که میزان مقیاس پذیری این بلاک چین رو افزایش میده. اما راهکار لایه دوم به فناوری هایی گفته میشه که تو خارج از شبکه و بلاک چین اصلی پیاده سازی میشه. به راهکار های لایه دوم OffChain هم گفته میشه.

بعضی ها به اشتباه فکر میکنن که راهکار های لایه 1 برای اتریوم 1 ارائه شدن و از راهکار های لایه دوم برای اتریوم 2.0 استفاده میشه. ولی اینطور نیست و نباید این دو مفهوم رو با هم قاطی کرد. حقیقت اینه که راهکار های لایه 1 و لایه 2، هر دو میتونن روی Ethereum 2.0 پیاد سازی بشن. همچنین از راه کار های لایه دوم میتونیم روی اتریوم 1 که نسخه فعلی اتریوم هستش، استفاده کنیم. اما راهکار های لایه اول که شامل شاردینگ و اثبات سهامه، روی اتریوم 1 قابل اجرا نیست. برای استفاده از این نوع راهکار ها باید تو بلاک چین Ethereum تغییراتی رو بوجود آورد که با اجرایی شدن اتریوم 2.0 این تغییرات به طور کامل اعمال میشن. تو مقاله اتریوم 2.0 چیست؟ به طور کامل این بروزرسانی رو بهتون توضیح دادیم که میتونین برای کسب اطلاعات بیشتر و بهره بردن از اون، مقاله مربوطه رو مطالعه کنین.

راهکار لایه دوم اتریوم چیست و چه کاربردی دارد؟

بالاخره بعد از مقدمه چینی های فراوان و آشنا کردن شما با مفاهیم مختلف، وقتشه که بریم سر اصل مطلب و مفهومی که دلیل اصلی نگارش این مطلب رو بهتون شرح بدیم. همونطور که میدونین اتریوم یه شبکه بلاک چینی بسیار منحصر به فرده که تو سال 2013 به وسیله فردی به اسم ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) ساخته شده.

نسخه فعلی اتریوم، به عنوان اتریوم 1 شناخته میشه که همون نسخه اولیه ی این شبکه است. همه ی پروژه هایی که تا به الان روی شبکه Ethereum ساخته شدن، روی همین نسخه از بلاک چین اتریوم پیاده سازی و راه اندازی شدن. به مرور زمان و با افزایش کاربرد اتریوم و قرارداد های هوشمند اون تو حوزه های مختلف، مقیاس پذیری پایین اتریوم براش دردسرساز شد و کارایی اون رو به شدت پایین آورد. همچنین میزان هزینه گس هم تو شبکه اتریوم افزایش پیدا کرد. بوترین برای عبور از این مشکلات اتریوم 2.0 رو ابداع کرد. این پروژه یه بروزرسانی روی شبکه فعلی اتریوم هستش که میتونه همه ی این مشکلات رو برطرف کنه.

اما مسئله اینه که تا راه اندازی کامل شبکه Ethereum 2.0، مدتی طول میکشه. به همین دلیل باید راه حلی موقتی برای برطرف کردن مشکل مقیاس پذیری اتریوم ارائه میشد. توسعه دهنده های شبکه اتریوم برای این منظور راهکار هایی رو بوجود آوردن که با استفاده از اون ها مشکلات مربوط به مقیاس پذیری اتریوم به میزان قابل توجهی برطرف میشه. تا زمانی که اتریوم 2.0 تکمیل پیدا کنه، این راهکار ها میتونن از مشکلات فعالای بلاک چین اتریوم و برنامه هایی که روی این بلاک چین توسعه پیدا کردن، کم کنن.

همونطور که قبلا هم شرح دادیم، راهکار های لایه 2 مربوط به مجموعه فرآیند هایی هستن که ثبت تراکنش ها و عملیات مربوط به شبکه رو به خارج از زنجیر انتقال میدن و فرآیند پردازش هم تو خارج از زنجیره اصلی انجام میشه. انواع مختلفی از راهکار های لایه 2 برای شبکه اتریوم طراحی شدن که هر کدوم با روش خاصی باعث افزایش مقیاس پذیری اتریوم میشن. تو ادامه مقاله لایه دوم Ethereum چیست و چه کاربردی دارد؟، برخی از مهمترین راهکار های لایه 2 اتریوم رو بهتون معرفی میکنیم.

دلیل استفاده از راهکار لایه دوم اتریوم چیست؟

تو سال های گذشته اتریوم به محبوبترین پلتفرم بلاک چینی برای طراحی و ساخت برنامه های غیر متمرکز تبدیل شده. به این ترتیب تعداد کاربر های اکوسیستم اتریوم هم رشد قابل توجهی رو پیدا کرد. افزایش ازدحام تواین شبکه نیز میزان تراکنش های انجام شده تو بستر اتریوم رو افزایش داد. همه این عوامل دست به دست هم دادن که ماینر های این شبکه نتونن این تراکنش ها رو با سرعت بالا پردازش کنن و در نتیجه هزینه گس تو این شبکه افزایش پیدا کنه. اما به با استفاده از راهکار های لایه دوم سرعت تراکنش های اتریوم افزایش و کارمزد نیز کاهش پیدا کرد.

بعضی از افراد عنوان میکنن که با وجود راهکار های لایه یکی که روی اتریوم 2.0 وجود دارن و مقیاس پذیری اون رو افزایش میدن، دیگه نیازی به استفاده از راهکار های لایه 2 نیست. اما ممکنه که راهکار های لایه اول که شامل استفاده از الگوریتم اثبات سهام (POS) به جای اثبات کار (POW) است، نتونن تو بلند مدت پاسخگوی نیاز های این شبکه باشن. مخصوصا که تعداد کاربرها و برنامه های غیر متمرکزی که از شبکه اتریوم استفاده میکنن، هر روز در حال افزایشه. یکی دیگه از راه حل های لایه اول شاردینگ هستش که ارز دیجیتال زیلیکا معروفترین رمز ارزیه که از اون استفاده میکنه. به کار بردن این فناوری دقیقا مثل اینه که تعداد باند های یه بزرگراه رو افزایش بدیم تا در یک لحظه تعداد تراکنش های بیشتری تو اون شبکه انجام بشه.

همونطور که این راه حل تو دنیای واقعی به شکل موقت مشکل ترافیک یه منطقه رو حل میکنه، تو بلاک چین هم به عنوان یک راه حل مقطعی شناخته میشه. هر چقدر که میزان ترافیک تراکنش ها روی این شبکه افزایش پیدا کنه، مقیاس پذیری اتریوم هم کاهش پیدا میکنه و مشکلات فعلی دوباره گریبان گیر سازنده ها، توسعه دهندگان و کاربر ها میشه. در مجموع و با توجه به توضیحات ارائه شده میتونیم نتیجه بگیریم که راهکار های لایه 1 به تنهایی نمیتونن Ethereum 2.0 رو مقیاس پذیر کنن.

ویژگی های لایه دوم اتریوم

لایه دوم اتریوم (Ethereum Layer 2) یک تکنولوژی مهم در جهان بلاکچین است که طراحی شده است تا مشکلات کارایی و هزینه در شبکه اتریوم اصلی (Layer 1) را حل کند. این تکنولوژی‌ها از منابع خارجی به جای شبکه اصلی برای انجام تراکنش‌ها و اجرای قراردادهای هوش مصنوعی استفاده می‌کنند. ویژگی‌های لایه دوم اتریوم عبارتند از:

1. کارایی بالا: یکی از ویژگی‌های اصلی لایه دوم اتریوم افزایش کارایی است. این لایه‌ها به انجام تراکنش‌ها با سرعت بالا و هزینه کمتر امکان می‌دهند. این به عنوان اسکیلینگ (Scaling) در بلاکچین شناخته می‌شود.

2. کمک به رفع مشکل افزایش هزینه‌ها (Gas Fees): در شبکه اصلی اتریوم، هزینه‌های گاز برای انجام تراکنش‌ها بالا رفته است. لایه دوم اتریوم می‌تواند به کاهش این هزینه‌ها کمک کند.

3. امنیت با استفاده از اتریوم: این لایه‌ها از امنیت شبکه اصلی اتریوم بهره می‌برند. اطلاعاتی که در لایه دوم ذخیره می‌شوند، با استفاده از قوانین و امنیت شبکه اصلی تأیید می‌شوند.

4. پشتیبانی از تبادلات متقابل: این لایه‌ها به تبادل داده و ارز بین بلاکچین‌ها کمک می‌کنند. این به عنوان تبادلات متقابل (Interoperability) شناخته می‌شود.

5. مقاومت در برابر اصلاحیه های نرم افزاری: اصلاحیه‌های نرم‌افزاری در لایه دوم می‌توانند بدون توقف شبکه اجرا شوند، بنابراین از زمان‌های خاموشی مانند فرماندهی سخت افزاری (Hard Forks) در شبکه اتریوم اصلی جلوگیری می‌کنند.

6. پروژه‌های متعدد: بسیاری از پروژه‌های لایه دوم اتریوم مستقل و متن‌باز هستند و توسعه‌دهندگان می‌توانند برای ایجاد بهبودهای مختلفی از آنها استفاده کنند.

7. پشتیبانی از دستگاه‌های سخت افزاری: بعضی از پروژه‌های لایه دوم اتریوم از دستگاه‌های سخت‌افزاری مختلف پشتیبانی می‌کنند، از جمله کیف‌های پول سخت‌افزاری.

8. استفاده در معاملات روزمره: به عنوان مثال، لایه دوم‌های اتریوم می‌توانند برای پرداخت‌های روزمره و کاربردهای تجاری استفاده شوند.

انواع راهکار های لایه دوم اتریوم

حالا که با فهمیدیم راهکار لایه دوم اتریوم چیست و چه کاربردی دارد؟ میتونیم انواع مختلف اون رو بهتون معرفی کنیم. دسته بندی زیر همه ی راهکار های لایه 2 اتریوم رو طبقه بندی کرده:

1. رول آپ ها (Rollups)

2. پلاسما (Plasma)

3. کانال های وضعیت (State Channels)

4. زنجیره ای جانبی یا ساید چین ها (Sidechains)

5. راه حل های ترکیبی (Hybrid solutions)

6. ولیدیوم (Validium)

رول آپ ها (Rollups)

ین راهکار ها که یکی از جدیدترین ابداعات این حوزه هستن، چندین تراکنش رو کنار هم جمع میکنن و بعد از فشرده کردن، اون تراکنش ها رو تو یک بلاک جدید قرار میدن. در کل دو نوع رول آپ مختلف داریم که عبارتند از: رول‌آپ‌های Optimistic و  ZK. مزیت های اصلی راهکار Optimistic اینه که از ماشین مجازی اتریوم پشتیبانی میکنه و انتقال پروژه های قرارداد هوشمند از لایه اول به لایه دوم تو این روش راحت تره. اما این راهکار امنیت کمتری رو نسبت به ZK Rollups داره.

پلاسما (Plasma)

تو این بخش از مقاله لایه دوم Ethereum چیست و چه کاربردی دارد؟ راهکار لایه دوم پلاسما رو بهتون معرفی میکنیم. راه حل لایه دوم پلاسما برای اولین بار به وسیله جوزف پون و ویتالیک بوترین ابداع شد. تو این روش از درخت‌های مرکل و قراردادهای هوشمند برای بوجود آوردن نسخه های کوچکتری از زنجیره اتریوم استفاده میشه که بین اون ها ارتباط وجود داره. به هر کدوم از زنجیره های کوچک تو این راهکار زنجیر کودک یا زنجیره پلاسما میگن. همچنین زنجیره اصلی اتریوم به عنوان زنجیره مادر شناخته میشه. تو این روش با ارسال بخش عمده تراکنش ها به زنجیره های پلاشما برای پردازش و تایید، میزان باری که روی دوش زنجیره مارد بود کاهش پیدا میکنه و سرعت تراکنش ها افزایش پیدا میکنه. همچنین این راهکار میتونه هزینه تراکنش ها رو هم به میزان قابل توجهی کاهش بده.

کانال های وضعیت (State Channels)

کانال های وضعیت هم یکی دیگه از راهکارهای لایه دوم هستش که میتونه برای افزایش مقیاس پذیری اتریوم ازش استفاده بشه. ایده اولیه ی این راهکار از کانال های پرداخت گرفته شده که تو اون ها تراکنش های متعددی تو خارج از زنجیره اصلی انجام میشن. به همین دلیله که به این راهکار کانال های پرداخت هم گفته میشه. تو این روش فقط تراکنش های ابتدایی و انتهایی هر بلاک روی زنجیره اصلی ثبت میشه. 

زنجیره های جانبی (Sidechains)

با استفاده از این راهکار یک بلاک چین مستقل و جداگانه وجود داره که با استفاده از یک پل گیره دو طرفه به بلاک چین اصلی وصل شده. تراکنش ها روی این بلاک چین به شکل کاملا مستقل و به موازات زنجیره اصلی ما انجام میشن و بعدا به صورت یک تراکنش به شبکه بلاک چین اصلی اضافه میشن. از مزایای دیگه ای که این سایدچین ها دارن میتونیم به همکاری با ماشین مجازی اتریوم (EVM) اشاره کنیم. این راهکار ها رو میتونیم به عنوان ترکیبی از لایه های دوم و اول بدونیم.

یکی دیگه از ویژگی های خاص این زنجیر های جانبی اینه که برخلاف راهکار لایه 2، برای تامین امنیتشون به زنجیره اصلی متکی نیستن. هر کدوم از ساید چین ها ویژگی های امنیتی رو داره که اون رو ایمن میکنه. همچنین این راهکار، از مکانیزم‌های اجماع خاصی برای پردازش تراکنش هاشون استفاده میکنن. البته با توجه به ویژگی هایی که این راهکار ها دارن، بعضی از افراد اون ها رو به عنوان یک راهکار لایه 2 نمیدونن.

راه حل های ترکیبی (Hybrid solutions)

تو ادامه مقاله لایه دوم اتریوم چیست و چه کاربردی دارد؟ راه حل های ترکیبی رو به عنوان یکی از راهکار های لایه دوم اتریوم شرح میدیم. همونطور که از اسم این راهکار مشخصه، ترکیبی از راهکار های مختلف لایه دوم هستش که برای افزایش مقیاس پذیری اتریوم ازش استفاده میشه. معروف ترین پروژه ای که تو این حوزه فعالیت داره، سلر (Celer)هستش که محبوبیت زیادی رو هم داره.

تو سلر از یه معماری ترکیبی استفاده شده که امنیت زنجیره ی جانبی رو با استفاده از اجماع اثبات سهام برای برنامه های غیر متمرکز عمومی فراهم میکنه. همچنین برای تامین امنیت زنجیره اصلی از optimistic rollup‌ ها استفاده میشه. قبلا به طور کامل ارز دیجیتال سلر نتورک رو تو یه مقاله اختصاصی بررسی کردیم که متونین برای آشنایی بیشتر با این رمز ارز، به اون مقاله مراجعه کنین.

ولیدیوم (Validium)

راهکار لایه دوم بعدی که میخوایم تو مقاله لایه دوم Ethereum چیست و چه کاربردی دارد؟ بهتون معرفی کنیم، ولیدیوم هستش. تو این روش داده ها بیرون از زنجیره اصلی ما نگهداری میشن و برای تایید و اعتبار سنجی همه تراکنش هایی که روی اون انجام میشه، از اثبات دانایی صفر یا zero-knowledge proofs استفاده میکنه. تو این الگوریتم اجماع، مجوز های لازم برای هر تراکنش به وسیله کاربر داده میشه و به همین خاطر امکان سرقت و هک این سیستم وجود نداره. ساز و کاری که تو Validium ازش استفاده میشه، از نظر عملکرد شباهت زیادی رو به zk Rollup داره. البته تو رول آپ های ZK داده ها روی زنجیره اصلی نگهداری میشن.

لیست ارزهای لایه دوم اتریوم

تو ادامه مقاله راهکار های لایه دوم اتریوم چیست و چه کاربردی دارد؟ میخوایم برخی از پروژه های مختلفی که خدماتی رو به عنوان لایه 2 اتریوم ارائه میدن، به شما معرفی کنیم. این پروژه های میتونن گزینه های مناسبی برای سرمایه گذاری باشن. مخصوصا تو شرایط فعلی که تاریخ مشخصی برای عرضه کامل اتریوم 2.0 وجود نداره و تعداد کاربر های شبکه Ethereum هم بطور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرده. موارد زیر برخی از مهمترین پلتفرم های این حوزه هستن. همچنین تو تصویری که تو ادامه این قسمت براتون قرار دادیم، متیونین سایر پروژه ها رو با توجه به دسته بندی اون ها مشاهده کنین.

• رول آپ ها: هارمونی (Harmony) و آربیتروم (Arbitrum)

• زنجیره های جانبی: پی او اِی نتورک (POA Network)

• کانال های وضعیت: سِلِر (Celer)

• پلاسما: او ام جی نتورک (OMG Network)

• تجمیع کننده ها: پالیگان (Polygon)

جمع بندی

تو این مقاله سعی کردیم به شکل ساده بهتون توضیح بدیم که راهکار های لایه دوم Ethereum چیست و چه کاربردی دارد؟ همچنین انواع مختلف این راهکار ها رو بهتون معرفی کردیم و چند پروژه مطرح رو که تو این حوزه فعالیت دارن ذکر کردیم. مقیاس پذیری یکی از بزرگترین مشکلات همه ی شبکه های بلاک چینی هستش که روی سرعت تراکنش ها و هزینه کارمزد مربوط به هر تراکنش تاثیر میذاره. با توجه به محبوبیت بسیار بالای پلتفرم اتریوم برای ساخت برنامه های غیر متمرکز، میتونیم بگیم که راهکار های لایه دوم اتریوم یکی از آینده دار ترین زیر مجموعه های Ethereum هستن.

تجربه داشته باشین که حتی اگه آپدیت Ethereum 2.0 نهایی  منتشر بشه، این شبکه باز هم برای افزایش مقیاس پذیری به راهکارهای لایه 2 نیاز داره. صرافی ارز دیجیتال ایران بایننس در کنار شماست تا در کسب اطلاعات تخصصی در مورد ارزهای دیجیتال و همچنین خرید و فروش بیش از 500 ارز دیجیتال به هیچ منبع دیگه ای نیاز نداشته باشین.