پول‌شویی، فرآیند پنهان کردن منبع غیرقانونی دارایی‌ها از طریق کانال‌های مشروع است و با گسترش فناوری‌های مالی نوین، از جمله ارزهای دیجیتال، این فعالیت به روش‌های پیچیده‌تری انجام می‌شود. ارزهای دیجیتال به دلیل ماهیت غیرمتمرکز، ناشناسی کاربران و فناوری بلاک‌چین، جذابیت خاصی برای مجرمان دارند. در این مقاله از سری مقالات صرافی ارز دیجیتال به بررسی روش‌های رایج پول‌شویی در ارزهای دیجیتال و تأثیرات آن می‌پردازیم.
۱. استفاده از صرافی‌های ارز دیجیتال
صرافی‌های ارز دیجیتال به عنوان دروازه‌هایی برای تبدیل دارایی‌های دیجیتال به ارزهای فیات (مانند دلار و یورو) و برعکس عمل می‌کنند و از نظر مسائل امنیت در ارزهای دیجیتال حائز اهمیت است. بسیاری از این صرافی‌ها قوانین مبارزه با پول‌شویی (AML) را اجرا می‌کنند، اما صرافی‌های کوچکتر یا غیرمتمرکز ممکن است استانداردهای کمتری داشته باشند. مجرمان معمولاً دارایی‌های خود را در چندین صرافی جابه‌جا می‌کنند تا رد آن‌ها را محو کنند. این فرآیند، که به نام "لایه‌بندی" شناخته می‌شود، برای پیچیده کردن مسیر تراکنش‌ها و کاهش احتمال ردیابی استفاده می‌شود.
۲. استفاده از پروتکل‌های مخلوط‌کن (Mixer Services)
یکی از محبوب‌ترین روش‌های پول‌شویی در دنیای ارزهای دیجیتال، استفاده از سرویس‌های مخلوط‌کن مانند Tornado Cash است. این پروتکل‌ها ارزهای دیجیتال را از منابع مختلف دریافت کرده و آن‌ها را به آدرس‌های جدید ارسال می‌کنند. این فرآیند باعث می‌شود که پیگیری تراکنش‌ها برای مقامات قانونی تقریباً غیرممکن شود. هرچند این سرویس‌ها برای حفظ حریم خصوصی کاربران طراحی شده‌اند، اما مجرمان نیز از این ویژگی سوءاستفاده می‌کنند. یکی از مسائل مهم در مورد ارزهای دیجیتال آموزش شناسایی ارزهای دیجیتال تقلبی است.
۳. کیف‌پول‌های ناشناس
کیف‌پول‌های ارز دیجیتال ابزارهایی هستند که به کاربران اجازه می‌دهند دارایی‌های خود را ذخیره و مدیریت کنند. برخی کیف‌پول‌ها ویژگی‌های پیشرفته‌ای مانند مخفی‌سازی تراکنش‌ها (Stealth Addresses) و کوین‌جوین (CoinJoin) دارند که شناسایی فرستنده و گیرنده را دشوار می‌سازند. این کیف‌پول‌ها اغلب توسط افرادی که به حریم خصوصی اهمیت می‌دهند و همچنین مجرمان مورد استفاده قرار می‌گیرند.
۴. استفاده از ارزهای دیجیتال خصوصی (Privacy Coins)
ارزهایی مانند Monero، Zcash و Dash برای ارائه حریم خصوصی طراحی شده‌اند. این ارزها از فناوری‌هایی مانند امضای حلقه‌ای (Ring Signatures) و اثبات با دانش صفر (Zero-Knowledge Proofs) استفاده می‌کنند تا تراکنش‌ها را غیرقابل ردگیری کنند. هرچند این ویژگی‌ها برای کاربران عادی جذاب است، اما مجرمان نیز از آن برای پنهان کردن منبع و مقصد دارایی‌ها بهره می‌برند.
۵. استفاده از بازارهای تاریک‌وب (Dark Web)
تاریک‌وب بستر مناسبی برای فعالیت‌های غیرقانونی است و ارزهای دیجیتال به دلیل ناشناسی تراکنش‌ها در این فضا محبوبیت زیادی دارند. مجرمان از ارزهای دیجیتال برای خرید و فروش کالاهای غیرقانونی مانند مواد مخدر، اسلحه و داده‌های سرقت‌شده استفاده می‌کنند. این تراکنش‌ها به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که ارتباط میان خریدار و فروشنده را پنهان کنند.
۶. تراکنش‌های خرد (Smurfing)
در این روش، دارایی‌ها به مقادیر کوچکتر تقسیم شده و از طریق صدها یا هزاران تراکنش به حساب‌های مختلف ارسال می‌شوند. این تکنیک برای پیچیده کردن ردگیری پول‌شویی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به دلیل حجم بالای تراکنش‌ها، شناسایی فعالیت‌های مشکوک برای سیستم‌های نظارتی دشوارتر می‌شود.
۷. تبدیل به دارایی‌های دیجیتال غیرقابل معاوضه (NFTs)
در سال‌های اخیر، NFTها به عنوان یک ابزار جدید برای پول‌شویی مورد توجه قرار گرفته‌اند. مجرمان می‌توانند NFTهایی با ارزش ظاهری بالا ایجاد کنند و آن‌ها را خرید و فروش کنند تا به ظاهر تراکنش‌های قانونی ایجاد کنند. این تراکنش‌ها عملاً برای پنهان کردن منبع دارایی‌های غیرقانونی انجام می‌شوند.
۸. استفاده از قراردادهای هوشمند
قراردادهای هوشمند بر بستر بلاک‌چین امکان اجرای تراکنش‌های خودکار را بدون نیاز به واسطه فراهم می‌کنند. مجرمان می‌توانند از این قابلیت برای ایجاد فرآیندهای پیچیده جهت مخفی‌سازی مسیر پول‌شویی استفاده کنند. به عنوان مثال، می‌توانند چندین قرارداد هوشمند زنجیره‌ای ایجاد کنند تا مسیر پول را دشوارتر کنند.
۹. جابه‌جایی بین زنجیره‌ها (Cross-Chain Transactions)
جابه‌جایی دارایی‌ها بین بلاک‌چین‌های مختلف، یکی دیگر از روش‌های مرسوم برای پنهان کردن رد تراکنش‌ها است. پروتکل‌های Bridge، که برای انتقال دارایی‌ها بین بلاک‌چین‌ها طراحی شده‌اند، ابزار مناسبی برای این کار هستند. این تکنیک باعث می‌شود ردیابی تراکنش‌ها برای نهادهای نظارتی پیچیده‌تر شود.
پیامدها و اقدامات مقابله‌ای
پول‌شویی در ارزهای دیجیتال چالش‌های جدی برای نظام‌های مالی جهانی ایجاد کرده است. این اقدامات نه تنها باعث تضعیف اعتماد عمومی به ارزهای دیجیتال می‌شوند، بلکه می‌توانند به تأمین مالی تروریسم و جرایم سازمان‌یافته کمک کنند. برای مقابله با این معضل، دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی باید مقررات سختگیرانه‌تری برای صرافی‌ها و پروتکل‌های مرتبط اعمال کنند. علاوه بر این، استفاده از ابزارهای تحلیل بلاک‌چین و هوش مصنوعی می‌تواند در شناسایی تراکنش‌های مشکوک و کاهش سوءاستفاده‌ها مؤثر باشد.
نتیجه‌گیری
ارزهای دیجیتال با ارائه آزادی‌های مالی و حفظ حریم خصوصی، فرصت‌های زیادی را برای کاربران فراهم کرده‌اند. اما سوءاستفاده از این فناوری‌ها برای پول‌شویی، تهدیدی جدی برای اقتصاد جهانی است. آگاهی از روش‌های پول‌شویی و ایجاد چارچوب‌های قانونی مناسب می‌تواند به کاهش این تهدیدها کمک کند و تعادل میان حریم خصوصی و امنیت مالی را برقرار سازد.
منبع مقاله: financialcrimeacademy
